سیدمحمدمهدی قبولی درافشان؛ سعید محسنی
چکیده
طرح‌صنعتی، آفرینشی زیباشناختی به‌صورت دوبعدی یا سه‌بعدی و مربوط به ظاهر محصولات صنعتی است. با توجه به تعریف قانون ایران، برای تحقق طرح‌صنعتی قابل‌حمایت، وجود سه مؤلفه لازم است: ترکیب خطوط یا رنگ‌ها، اجرا بر روی محصول صنعتی و تغییر ظاهری محصول. در حقوق ایران فقط از طرح ثبت‌شده، حمایت می‌شود. در حالی که به‌موجب مقررات اتحادیه اروپا، ...
بیشتر
طرح‌صنعتی، آفرینشی زیباشناختی به‌صورت دوبعدی یا سه‌بعدی و مربوط به ظاهر محصولات صنعتی است. با توجه به تعریف قانون ایران، برای تحقق طرح‌صنعتی قابل‌حمایت، وجود سه مؤلفه لازم است: ترکیب خطوط یا رنگ‌ها، اجرا بر روی محصول صنعتی و تغییر ظاهری محصول. در حقوق ایران فقط از طرح ثبت‌شده، حمایت می‌شود. در حالی که به‌موجب مقررات اتحادیه اروپا، از طرح‌های ثبت‌نشده نیز(البته با مدت کمتر) حمایت می‌شود. طرح صنعتی با توجه به ویژگی هنری و اهداف صنعتی آن، مرز میان مالکیت ادبی و هنری و مالکیت صنعتی به شمار می آید. به همین جهت، با توجه به نظریه وحدت هنر، موضوع واحد، می‌تواند مشمول هریک از دو نظام حمایتی حقوق ادبی و هنری و نظام ویژه طرح‌های صنعتی قرار گیرد. البته وحدت مزبور کامل نبوده، مواردی صرفاً از راه حقوق ادبی و هنری قابل‌حمایت دانسته شده اند. اجتماع طرح‌صنعتی و اختراع در شیء واحد نیز قابل تصور است . اگر طرح‌صنعتی لازمه عملکرد فنی باشد، تحت عنوان «طرح‌صنعتی قابل‌حمایت» نخواهد بود. تفاوت طرح‌صنعتی با علامت تجاری، نیز در این است که علامت تجاری درصدد شناساندن و تمایز کالاها یا خدمات اشخاص است. در حالی که هدف طرح‌صنعتی، زیبایی بخشیدن به محصولات، به‌منظور ترغیب بیشتر و جذب مشتریان است؛ در عین حال ممکن است شکل واحد، مشمول هردو مفهوم، قرار گیرد.
سعید محسنی؛ سید محمد مهدی قبولی درافشان
چکیده
بطلان‌نسبی یکی از ضمانت‌های اجرایی نقض قواعد مربوط به تشکیل‌قراردادهاست که در نظام حقوقی فرانسه به‌عنوان یک نهاد حقوقی شناخته‌شده مطرح است. بطلان‌نسبی وضعیّتی است که قانون‌گذار برای نقض قواعد مربوط به حمایت از شخص یا اشخاص معیّنی درنظر گرفته و به همین جهت سرنوشت‌عقد را فقط در اختیار ایشان قرارداده و تا زمانی که ذی‌نفع تعرّضی ...
بیشتر
بطلان‌نسبی یکی از ضمانت‌های اجرایی نقض قواعد مربوط به تشکیل‌قراردادهاست که در نظام حقوقی فرانسه به‌عنوان یک نهاد حقوقی شناخته‌شده مطرح است. بطلان‌نسبی وضعیّتی است که قانون‌گذار برای نقض قواعد مربوط به حمایت از شخص یا اشخاص معیّنی درنظر گرفته و به همین جهت سرنوشت‌عقد را فقط در اختیار ایشان قرارداده و تا زمانی که ذی‌نفع تعرّضی نسبت به قرارداد ننماید، قرارداد صحیح بوده و تمام آثار خود را برجای میگذارد. امّا اگر ابطالقرارداد به درخواست ذی‌نفع(در مهلت مقرر) از سوی دادگاه تأیید شود، اصولاً جز در موارد استثنائی، قرارداد از ابتدا باطل گشته و آثار خود را از دست میدهد. در حقوق سنتی ایران، چنین مفهومی وجود ندارد و فقط در برخی متون برگرفته از حقوق غربی به‌صورت موردی با آن برخورد میکنیم. به همین جهت مفهوم مزبور در نظام حقوقی ایران نامأنوس بوده، ابهاماتی در بردارد. شناخت دقیق آن مستلزم بحثی مستقل و مبسوط است و این مهم جز با توجه به خاستگاه آن میسر نیست. به همین جهت در این جستار درصددیم تا مفهوم نهاد مزبور را ضمن مقایسه با مفاهیممشابه تبیین نموده و با بیان آثار این نهاد، زمینۀ شناخت دقیق آن را فراهم کنیم.
