Document Type : پژوهشی
Authors
Abstract
عدالت اجتماعی از مفاهیم بنیادین توسعه پایدار شهری است. در تبیین مفهوم عدالت اجتماعی، نیاز به بررسی و شناخت مناطق شهری از نظر امکانات و خدمات اولیه و اساسی است. به‌این جهت در بررسی حاضر ضمن به تصویر کشیدن میزان و چگونگی توزیع فضائی شاخص‌های بهداشتی– درمانی، مذهبی، اجتماعی- فرهنگی، ورزشی- تفریحی، اداری- خدماتی، علمی- پژوهشی در شهر مشهد، به تحلیل سطح برخورداری مناطق شهر مشهد و تشریح تاثیر توزیع عادلانه امکانات و پایداری شهری پرداخته و در حد امکان راهکارهایی نیز جهت دستیابی‌به وضع مطلوب ارائه می‌شود. بدین منظور، نماگرهای فوق با استفاده از مدل موریس و نرم افزار ArcGis به تفکیک مناطق مورد سنجش قرار گرفت. نتایج مطالعات نشان می‌دهد 25 درصد مناطق شهری مشهد (شامل مناطق 1، 8 و ثامن) خیلی برخوردار، 25 درصد مناطق (شامل مناطق 7، 9 و 11) برخوردار، 3/8 درصد (فقط منطقه 4) متوسط، 25 درصد مناطق (شامل مناطق 2، 3 و 10) محروم و بالاخره 7/16 درصد مناطق (شامل مناطق 5 و 6) خیلی محروم بوده‌اند. همچنین محاسبات ضریب همبستگی بین تعداد جمعیت و درجه توسعه‌یافتگی مناطق، رابطه‌ای منفی حدود 656/0- را نشان می‌دهد. از آنجا که جلب مشارکت مردمی‌می‌تواند امری مهم در مسیر توسعه پایدار باشد، لذا سطح مشارکت‌های مردمی‌با توجه به پارامترهای مختلف اجتماعی از جمله مشارکت در احزاب، انجمن‌های مختلف و.... مورد بررسی قرار گرفت. سپس ضریب همبستگی میان میزان مشارکت‌های اجتماعی مردم با سطح برخورداری مناطق از لحاظ نماگرهای یاد شده محاسبه گردید، که نتیجه رابطه منفی (13/0-) ضعیفی بین آنها را نشان می‌دهد.
)
Send comment about this article